Tuesday, March 25, 2014

कविता मनमायाका सपना

कविता मनमायाका सपना 

उज्यालोको पर्खाईमा
अध्यारो लाई चिर्दै
बसेकि छन् मनमाया

थुप्रै सपनाहरु आँखामा बोकेर
शहर पसेकि मनमाया
रहर कै आँदिले अलपत्र बनाएको
उनको सपनाहरु
कहिले सित झैँ खस्छ

मुस्कुराउदै हराउछ आफ्नो वरिपरि

आफ्ना शरिरका केहि अंग
असुरक्षित ठान्दछिन् मनमाया
वरिपरि चिहाईरहेका गिद्दका
आँखाहरु देखेर

मन तर्सिंन्छ चट्याङको आवाज झैँ
उनको ओठबाट मुस्कान हराएको छ
तै पनि बिहानी भेट्नु छ उनले

अनुहारमा त्रास बोक्दै
लय हराएको गीत गाउदै
यस्ता रातहरु मारेको दाग ब्युँझन्छ
उनको आँखामा बिहान,

रहरका बिस्कुन सुकाएर मनमा
घामको प्रतिक्षा गरिरहेकी छन्
बादल र तुवाँलो पनि उनको
बिस्कुन भिजाउने दाउ हेरिरहेका छन्
तरपनि मुस्कुराउँछिन मनमाया
किनकि सदियौ देखि
यहि जुहारी चलिरहेको छ

बर्षौ अघि सपनाको सिंगो आकास बोकेर
गाउँ छाडेकी मनमाया
हत्केला भरि सास बोकेर
फेरि फर्कन्छीन् उहि प्रिय शहरबाट

अनि मुक्तिको सास फेर्छिंन्
बचेको शरिरको केहि भागहरुको
सुरक्षा महसुस गर्दै
उहि गाउँमै सपनाको महल बनाउने
योजना गर्छिन मनमाया /

रामकृष्ण पौडेल 'अनायास'
कविडाँडा,भरतपुर

फोटो -मनमाया तमाङ

No comments:

Post a Comment

सल्लाह सुझावको अपेक्षा राख्दछु