गद्य कविता

पर्खी ! एकछिन् कता डोर्याउँछस् कलम
अनि मेरा भावना र कल्पना प्रष्टसँग
छताछुल्ल,पर्दाफास गर्न अविरल दौडिरहेको
लक्ष्य बिहीन यात्रा कहाँ टुङ्गाउने हो ।
म आफै अन्योल छु ।
सारा जन्तालाई झुक्याएर नेताको
आँङ र आँतको प्यासलाई मेटाएर पुगेन र तलाई ?
मेरो आँसु र ह्रदयमा भरिएको पीडा र ब्यथालाई
कपिमा रङको होली खेल्न
मेरै घरमा धाउछस् !
जा कलम छिट्टै जा मुक्ति
दे सारा नेपालीलाई
बसिदे नेताको हातमा र
लेखिदे चार अक्षर ।