मुक्तक

१
जब सङ्गै हुन्थ्यौ रातहरु पनि रंङ्गिन हुन्थ्यो
अनि छुटिने बेला आउदा निकै कठिन हुन्थ्यो
हराउथ्यौ एक अर्कामा भुलथ्यौ सारा संसार पनि
त्यसैले त पत्तै हुदैन्थ्यो कति बेला दिन हुन्थ्यो
२
मैले धेरै सिकेको छु त्यो पत्थर बाट
महलमा हुर्किन्छ मान्छे बिलाउछ बगर बाट
दुनिया बदल्छु भन्दै कलम कपि बोकेर हिडे
बदल्न सकिन आज चक र डस्टर बाट
३
 मैले आमा बाको गुन कहिल्यै तिर्न सकिन
असल छोरा बनेर मनमा अझै छिर्न सकिन
समय बदलियो म आफै बाउ बन्दै छु अहिले
देखाउथे कति लाग्दो रहेछ माया मुटु चिर्न सकिन

गजल,

तिम्रो र मेरो बाँच्ने एउटै आधार छ
मन मिल्नुपर्छ सपना साकार छ

अरूले तारा अनि जुनको सपना देलान
तिमिलाई सिङ्गो संसार दिने बिचार छ

तिमि जुन सपना देखेर रात बिताउँछ्यौ
यता मेरो आँखामा पनि सबै साभार छ

शहरमा चर्चा हाम्रै प्रेमको चल्दै गर्दा
अनायास सँगै उनि हराएको समाचार छ
रामकृष्ण अनायास,

मुक्तक

#
मैले बाबा को ऋण तिर्नु थियो
त्यसैले म परदेश छिर्नु थियो
कुनै दिन फर्किएर आफ्नै देशको
बर्षौ देखिको अध्यारोलाई चिर्नु थियो

#
म तिमिलाई जीताउन कैयौ पटक हारिसके
मैले अचेल जीत्ने अभिलाषा छाडिसके
तिम्रो हरेक ईच्छा पुरा गर्न तत्पर छु सधै
त्यसैले त मेरा सारा चाहानाहरू मारीसके

#
सदियौ देखि हुकुम चलिआएको छ मालिक हरूको
कठै !आँखा अगाडि ईज्जत लुटेको हेर्नु छ बालिक हरूको
न्याय अन्याय सधै हेरिरहने पनि मौन छ आज
के काम हरदिन चोकमा उभिरहने शालिक हरूको

रामकृष्ण अनायास