Thursday, April 11, 2013
लघुकथा
लघुकथा
म ओछ्यानमै हुन्छु जब बाटोमा मधुमेह र उच्चरक्तचाप ले ग्रसित ब्यक्तिहरु मर्निङवाक गरिरहदा।
साँझमा अफिसबाट फर्कदै थिए तिनै ब्यक्तिहरु नजिकैको भट्टीमा चर्का चर्का आवाजमा हातमा रक्सीको चुस्कि लिदै भन्दैथिए " आफु त बिहानको छाक खाईदैन बेलुकि सुगर बढ्ला भनेर रोटि खाईन्छ ।
( लघुकथा ) दुईसय ज्याला
एकहुल कलेजका पोषाक लगाएका बिध्यार्थिहरु लाठी र रड हातमा बोकेर सडकमा चर्का नारा लगाउदै थिए ।त्यसमध्ये बाटै कोही ले कराउदै थिए आजको बन्द सफल पार्नुपर्छ,दुईचार जनाको हातखुट्टा भाँच्नु पर्छ एकदुई वटा मोटरसाईकल जलाएर आगो ताप्नुपर्छ,वास्तवमा आदिपेट खाएर आफ्ना हजारौ आवश्यकता लाई पन्छाएर मुटुमाथि ठुलै ढुंगा राखि पसिना र रगत बगाएर जम्मागरेको पैसाको खुत्रुके फोरेर आदि किस्ता गरि बैँक बाट निकालेको त्यो साधन ! अनि आफ्नो सपना र उधेश्यको गन्तब्यमा हिडेका ति यात्रुहरु बिचैमा पानि सँग पाउरोटी चपाउदै घरको पिँडिको कोर्कोमा दुधदानिबाट दुध चुसीरहेका छोरा छोरीको अनुहार संझिदै कुक्क कुक्क घाँटीमा अड्किएको बुझो पानिसँग भोक र तिर्खा मार्न घुटुक्क पार्छन् ।
त्यसदिनको बन्दको समय अवधि सकिन्छ अनि बन्दकर्ता बेलुका नेताको घरमा पुग्छ "नेता जी आजको बन्द पुर्णरुपमा सफल पारियो तपाईको राजनिति सफलभयो मेरो ज्याला दिनुस् त,"आखिर ज्याला लिदै नेतासँग गुनासो पोख्दै थियो " नेता जी गाउँछाडेर शहरपसे हातमा पढेका कागजपत्र बोकेर आए तर यो सहरको प्रत्येक अफिसको ढोका धाए जताततै घुसखोरी,चाकडी नाताबाद,कृपावाद,सोर्स, फोर्स तर त्यो मध्ये मेरो केहि कुराले भेटेन त्यसैले यो पेशा अंगालेको हुँ ", तपाईले पनि जम्मा दुईसय दिनुहुन्छ ज्याला तर तपाईको यो नजिकै बाँधिएको कुकुरलाई आहारा एकचोटिमा दुईसयको दिनुहुन्छ ।
लेखक रामकृष्ण "अनयास"
गजलकुन्ज,भरतपुर
(कथामा ब्याकरण मिलाईएको छैन)
Subscribe to:
Posts (Atom)