मुक्तक

मुक्तक


पराईको सिन्दुर सिरमा टल्काउदा तिम्ले
खुशी हुन्छौ मेरो चिता सल्काउदा तिम्ले
जलाउदा आगाडी नै मुटु झिकी लैजानु है
हेर्नु हुन्छ मेरो यादले झल्काउदा तिम्ले


न त कसै संग बोल्नु नै मन छ
न त दिलकोकुरा खोल्नु नै मन छ
के गरायौ तिमीले यस्तो खोई
न त तिम्रो चिनो पोल्नुनै मन छ


यहाँ कस्को पैसाले तारा किन्न सक्छ र
जुन आकास अनि सारा किन्न सक्छ र
सबै उस्तै उस्तै हुन् गफ जतिनै गरेपनि
धनिलेनि कहाँ सुनको चारा किन्न सक्छ र ?



लौ आउछु अब तपाई कै घरमा
एकघर एकभोट हजुर हरुकै भरमा
जिताउनुहोस मालामाल बनाईदिन्छु
छानो ढलानको हुनेछ बस्नु पर्दैन खरमा


ढल्दै छ'रे यो सरकार अब
खुल्दैछ सुन्छु दरबार अब
आउने नै भए ज्ञाने दाई
बन्ने भो मेरो घरबार अब


सुन्दर फूलको बासना नि हराउछ कुनैदिन
बोटले पनि ओईलाएसि झराउछ कुनैदिन
ख्याल गर तिम्रो पनि जीबन मर्न सक्छ
आफै देक्दा आफ्नै मननि डराउछ कुनै दिन

म पनि त तिम्रै यादमा रोएरै बाँचि रा'छु
सारा सपना आँसु ले नै धोएरै बाँचि रा'छु
गल्ति तिम्रो र मेरो दुवै को थियो
तिमि बसेको यो मुटु छोएरै बाँचि रा'छु


खोइ अझैँ आइनन् उनि जलाउनलाई तैयार भाछन
धरै पर्खे मलामि ले कराउनलाई तैयार भाछन
मुटु झिकी उनकै हात मा पार्दिनु है भन्दै
जान्छु अब चितामाथि चढाउनलाई तैयार भाछन

रामकृष्ण