गजल

सोच्नु पर्ने थियो गरिबलाई सपना देखाउनु अघि
वस्ति मा नआउ भन्दैथिए जन्ताले खेदाउनु अघि

कर्णालिमा पुगेको राहात बाटोमै बेपत्ता हुदा
नेताको घरघरमा पुग्छ जन्ताले पाउनु अघि

 पुस्तक नपाएर बिध्यालय जान   नपाउदा यहाँ
आफ्नै नाम थाहाथिएन नागरिकतामा लेखाउनु अघि

बिचरा कैयौ छाक टारिसके बुढा बा आमाहरू
छोराछोरी सम्झिन्छन् आफ्नो भोक मेटाउनु अघि

रामकृष्ण अनायास

गजल

गरिबको घर चुहिने छानो भाटा कहिल्यै फेरिएन
हिजो बावु आज नाति त्यै किताव, गाता कहिल्यै फेरिएन

आउछन् भोट माग्छन् जान्छन् जन्तालाई आशा देखाएर
रातारात महलमा पुग्छन् हाम्रो लुगाफाटा कहिल्यै फेरिएन

बिचरा जन्मेपछि त्यो बालक आमाको दुधमै बाँचेको छ
दिनभरि थकित बुढा बा को साँझमा आँट कहिल्यै फेरिएन्

सरकार नया बन्छ कैयौ पल्ट महल अनि गाडि फेरिन्छ
एउटा गरिव मर्दा सम्म गोरेटो बाटा कहिल्यै फेरिएन

रामकृष्ण अनायास

गजल

केहि बेरमा नजरहरू जुदाएर गईन
पुर्व बाट लालि छर्दै उदाएर गईन्

मन स्थिर थिएन केहि दिन देखि
चंगा जस्तै यो मन आज उडाएर गईन्

पागल जस्तै बनाईदियौ बाँच्नै गार्हो भयो
समिपैमा बसि के के सुँघाएर गईन्

मुनामदन बिर्सनेछन् भन्दै शिलालेखमा
हामि दुईको एउटै नाम कुदाएर गईन्

कैयौ रात उन्को यादमा तारा गन्दै बस्दा
आउछु भन्दै मेरो तस्बिर छुपाएर गईन्

 रामकृष्ण अनयास

गजल

भेटिन्छन् अचेल कुरानहरू मन्दिरमा पनि
केहि पुजारिहरू देखिन्छन् मज्जिदमा पनि

मानवता हराएको छ यो शहरमा आज
कहानि बनाउछन् कसैको पिरमा पनि

पापि दुनिया जलाईदिनेछु एकदिन भन्थे
लिएरै आउनु पर्दो रहेछ तक्दिरमा पनि

यहाँ अवला नारिहरू दिउँसै लुटिन्छन् कति
लिलाम गर्दै मुल्य तोक्छन् शरिरमा पनि


रामकृष्ण अनयास

गजल,

अव जीवनलाई एउटा   धारमा लानु छ
साँच्ची आफैलाई शुन्दर आकारमा लानु छ

हिजो बा ले ऋृण गरी शहर पठाएका थिए
आज त्यो जीम्मेवारी मेरो भारमा लानु छ

केहि गर देशको लागि भन्दै छन् आमा
मैले पनि त्यो कुरालाई बिचारमा लानु छ

भोकै बसेका जन्तालाई नेताले हेर्दै हेरेनन्
त्यो समस्या तत्काल  समाचारमा लानु छ

बाबुनानि पुस्तक नपाएर स्कृल जानै पाएका छैनन्
भन्दै छन् जनता  यो गुनासो   सरकारमा लानु छ

रामकृष्ण अनयास