अन्तिम दिन

कविता, 

आँसुको खेति गरेर
संबेदनाको फल फलाउने
यि आँखाहरु
चैत बैसाखको खडेरीमा
चिरा ­चिरा परेका गरा जस्तै
सुख्खा र रुखो पनको
अनुभूति कल्पना गर्दै
मनमा आशा र उमङ्गका
पालुवा हरु टुसाउने त्यो
समयको पर्खाईमा .

निरन्तर पत्थरमा अबिर पोतेर
धुवाँको मुस्लोले
वादल जस्तै बनाएको मनमा
सुर्यका सुनौला किरणले
विखण्डित गर्न खोज्दा
औसीको कालो रातले
च्यादर ओढाएर घामको
हत्यामा संग्लन्न भई
बिजयको उत्सवमा
रात्रीभोज मनाई रहेको छ .

अचेल लेख्ने गर्छु समालेर
ति आँसुहरु,
अनि आँसुको मसिले
पिंडाका कविता लेख्छु
रोगले ग्रसित मनका
कविता लेख्छु,
ज्युनको लागि प्रशस्त यादहरु छन्
सहनको लागि प्रशस्त रोगहरु छन्

बाँच्नुको पिंडा
हृदयलाई सुनाउदै
दुखेको छातीमा
संबेदनाको झोलहरुले
मालिस गर्दै,
हुरीले उडाएको वस्तीमा
म पर्खिरहेको छु अन्तिम दिनको .

कविडाँडा,भरतपुर