शिर्षक - प्रश्न

कविता

जहाँ
तिम्ले र मैले एउटै सपना देखेका थियौ
लुकामारि खेल्दा कैयौ पटक
अंगालोमा बेरिएका थियौ
जुन आकाशको बिचतिर पुग्दा पनि
हामि ताराहरू सँगै मुस्कुराउदै
यौवनका रसहरू छताछुल्ल भुईभरि छरेर
हराइ रहेका थियौ
आज पनि उत्तिकै यादहरू घुमिरहेको छ आँखामा


उत्तरतिरको चिसो हावाको वेगले
उडाएर दक्षिण पुर्याएको तिम्रो आत्मा
जोडिएको मेरो मुटुको ढुकढुकि खोज्दै
यस्तो बगरमा आइपुगेको छु
जहाँ हजारौं प्रेमिहरूका
चिस्कारहरू आइरहेका थियो
कतै पिडा अनि बिछोडका धुनसँगै
सयौ बर्ष पुराना गितहरू गाइरहेका थिए /

महसुस गर्छु
कालोबादल घोप्टीएर आफैलाइ थिचेको
र
शरिरको एकमुठि तातो रगत पनि
त्यहि बगर बिचको सानो नदिमा
लाग्छ बगिरहेको छ /

उत्तिकै संझिरहेको छु आज पनि
म सानो हुदा आमाले बगरका ढुंगाहरूमा
भगवान हुन्छ भन्नु भएको थियो
तर आज मैले भेटेका ढुंगाहरूमा
मात्र उनकै आकृति देखेको छु
अब प्रश्न सोध्नेछु आमालाइ
कतै उनै हुन त
ढुंगामा देखिएको भगवान ?

म सँग सयौ प्रश्नहरू लाइन बध्द छन्
अचेल म प्रश्नहरू मात्र जन्माउछु

जव पश्चिम तिर उज्यालो पार्न
यता कालो च्यादर ओढाउछ
अनि झर्ल्यास्स ब्युझन्छु
पर्दा हटाउदै झ्यालबाट चिहाएर
त्यो जुनलाइ एकनाशले हेरिरहन्छु
मलाई मेरा बा ले जुन दिन
भन्नु भएको थियो
टाढा हुनेहरूको अनुहार जुनमा भेटिन्छ भनेर
म लगातार कैयौ रातको प्रतिक्षामा
दिन मारिरहेको छु /

रामकृष्ण अनायास
कविडाँडा