पराई ले तिम्रो सिउदो अनायासै भर्दा खेरि

पराई ले तिम्रो सिउदो अनायासै भर्दा खेरि

सबका चेहरा मलिन हुन्छन् मेरो आँसु झर्दा खेरि

जस्लाई मुटु ठान्थे मैले उसैसंग छुट्दा आखिर
ढल्छु होला देखेर म स्वयम्बर गर्दा खेरि

युगौ युग बाँच्नु तिमि म जलेर गएपनी
खुशी हुनु सुहाग संग मेरो प्राण मर्दा खेरि

कति काखमा संगै बसी कैयौ दिन कटाएका
याद आउला मेटाईदेउ तल बेशी झर्दा खेरि 

रामकृष्ण पौडेल ''अनायास''
गजलकुञ्ज