मेरै यादले सपनिमा कराउँछ्यौ रे अचेल
लेक बेशीं गर्दा गर्दै टोलाउँछ्यौ रे अचेल ।
बिछोडको बियोगमा मुर्छा पर्दै एक्लै बस्दा
याद आउँदा तस्बिर हेरी हराउँछ्यौ रे अचेल ।
दोबाटोमा पर्खिएर ओठमा मुस्कान छर्दै बसी
रुदा रुदै मन सानो गराउँछ्यौ रे अचेल ।
भोकै छौ भन्दा सुन्छु, चिन्ता पिरले सताएर
याद र आँसु खालि पेटमा भराउँछ्यौ रे अचेल ।
यो दुःखीको संसारमा तेरो बास भए प्रभु !
भेट गराईदे भन्दै आखिर फराउँछ्यौ रे अचेल ।
रामकृष्ण पौडेल"अनयास"
No comments:
Post a Comment