आँशु
हे गरिबका आँखाहरु तिमी कति अभागी रहेछौ
म भेल बनेर तिम्रो दुःख टुलुटुलु हेरीरहेको छु
तिम्रो हरेक पिडा र मर्मलाई म बुझ्छु र त खट्न सक्दीन
अनि छाल झै उर्लन्छु ।
म दुःखीकै संसारमा बास लिन्छु,
मेरो पनि कर्मै खोटो
कहिले काँही त ति शहरको महलमा सुनका बिछ्यौनामा बास बस्नेको आँखामा रमाउन पाए
अचम्म हुने थियो
धन हुनेले पनि आँशु बगाउदा रहेछन् ।
रामकृष्ण पौडेल "अनयास"
हे गरिबका आँखाहरु तिमी कति अभागी रहेछौ
म भेल बनेर तिम्रो दुःख टुलुटुलु हेरीरहेको छु
तिम्रो हरेक पिडा र मर्मलाई म बुझ्छु र त खट्न सक्दीन
अनि छाल झै उर्लन्छु ।
म दुःखीकै संसारमा बास लिन्छु,
मेरो पनि कर्मै खोटो
कहिले काँही त ति शहरको महलमा सुनका बिछ्यौनामा बास बस्नेको आँखामा रमाउन पाए
अचम्म हुने थियो
धन हुनेले पनि आँशु बगाउदा रहेछन् ।
रामकृष्ण पौडेल "अनयास"
No comments:
Post a Comment