अहो !

अहो !
हिमालचुली मन्तिर
ईश्वरको बगैचा
मेरो गाउँशहर कस्तो भो होला!
जहाँ यौवन निचोरेर
देउराली रङ्गाउने
ललिगुरासका आँखाहरुमा
बैँश फुल्दथे
स्वप्न फुल्दथे
हुरिको बेताल तबलामा पनि
झ्याँुकिरिहरु झरनाहरुसँग
खोलाहरुसँग सरगम सिक्दथे
मधुर आवाज खनाएर
गौथलिहरु,जुरेलिहरु
प्रणयलीलामा डुबिरहन्थे
कटुस्,काफल र ऐसेलुका बोटहरुमा
प्राण फल्दथ्यो
बिघ्न पसिनामा पिपलका जराहरु
ढुङ्गा फोरिरहन्थे
त्यही डबलिमा प्रतेक साँझ
झ्याँुकिरिहरु मर्स्याङ्दिसङ्सङै
सम्बेदना अलापिरहन्थे,
नानीहरुलाई लोहोरी सुनाउदै
र त्यही पलेटिमा
बैँशले उन्मत्त जुनहरु
पुष्पपुन्जबाट ओर्लेर
लतिकाहरुलाई नशा पिलाउ थे
कोपिलाहरुलाई न्रित्य सिकाउ थे
अनी सुटुक्क दुर आकाश उक्लन्थे
रात सोहोरेर,सुन्दर स्वप्न छिचोलेर
क्षितिजबाट घामहरु पठाउथे
मेरो गाउँशहर सम्म
प्रतेक धर्सामा,प्रतेक पखुरामा
अ-मर कलाहरु भरेर
हठात!
यो भ-गौडा समयले टपक्क टिपेर
कहाँ पुरायो कहाँ

Som Ghimire